Τα βουνά παρ' ότι μοναχικά κι αμίλητα τα ίδια, δημιουργούν και σμιλεύουν δυνατές συντροφιές.
Μία τέτοια είναι και το DT. Μια παρέα ορεξάτων ανθρώπων με την ίδια ερασιτεχνική αγάπη για τα βουνά, τα μονοπάτια και τις πεζοπορίες. Η μάλλον ότι απέμεινε από κείνη την μεγάλη ενεργή παρέα. Τώρα πια τα περισσότερα μέλη της έμειναν να παρακολουθούν από τις οθόνες του fb τις πορείες των δύο τριών που συνεχίζουν, Ότι κάνει όλος ο κόσμος δηλαδή πάνω κάτω.
Αλλά ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Μία τέτοια είναι και το DT. Μια παρέα ορεξάτων ανθρώπων με την ίδια ερασιτεχνική αγάπη για τα βουνά, τα μονοπάτια και τις πεζοπορίες. Η μάλλον ότι απέμεινε από κείνη την μεγάλη ενεργή παρέα. Τώρα πια τα περισσότερα μέλη της έμειναν να παρακολουθούν από τις οθόνες του fb τις πορείες των δύο τριών που συνεχίζουν, Ότι κάνει όλος ο κόσμος δηλαδή πάνω κάτω.
Αλλά ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Ή σχέση μου με τα βουνά αρχίζει από την ηλικία του δημοτικού ακόμα . Από το προαύλιο του σχολείου ξεκινούσαν οι επικές για τότε διασχίσεις από το Καρτάλι μέχρι τις Αλαταριές. Μέσα από τα ρέματα και πάνω στην την κορυφογραμμή, ακολουθώντας γιδόστρατες και διασχίζοντας τσαΐρια είχαμε εξερευνήσει όλον τον ορεινό όγκο που περιέβαλε το χωριό μας. Αργότερα ο Παντελής με μύησε στον Όλυμπο. Όχι τίποτα άγρια πράγματα. Λίγο στο Βύθο, λίγο στον Ενειπέα. Ήταν όμως αρκετό για ξεκινήσει ένα μεγάλο ταξίδι. Στην αρχή μοναχικό χωρίς συνοδοιπόρους.
Κάποια στιγμή γνώρισα σε ένα χορευτικό τον Χρήστο.
Ο Χρήστος είχε το μικρόβιο του βουνού από μικρός. Του το επέβαλε ή του το κόλλησε ο θείος του ο κύριος Γιώργος. Πολιτικός μηχανικός. Μεγάλος και έμπειρος ορειβάτης ο θείος, τον οποίο θα τον γνωρίσει όλη η ομάδα αργότερα και θα τον αποκαλούν όλοι "ο θείος". Ορειβάτης παλιάς κοπής με προσανατολισμό και γνώση. Έλεγε ότι "μ αυτά τα μαραφέτια (τα gps) ούτε να χαθείς μπορείς". Έχει απόλυτο δίκιο αφού άλλο να ψάχνεις που θα πατήσεις κι άλλο να οδηγεί τα βήματα σου κάποιος άλλος.
Ο Χρήστος αφού όργωσε τα μονοπάτια και τις κορφές με τον θείο, με τις παρέες του η με συλλόγους, τελείωσε και το πολυτεχνείο, πολιτικός μηχανικός πια και ο ίδιος και ξεκίνησε να φτιάχνει δικές του βουνοσυντροφιές.
Ο Χρήστος είχε το μικρόβιο του βουνού από μικρός. Του το επέβαλε ή του το κόλλησε ο θείος του ο κύριος Γιώργος. Πολιτικός μηχανικός. Μεγάλος και έμπειρος ορειβάτης ο θείος, τον οποίο θα τον γνωρίσει όλη η ομάδα αργότερα και θα τον αποκαλούν όλοι "ο θείος". Ορειβάτης παλιάς κοπής με προσανατολισμό και γνώση. Έλεγε ότι "μ αυτά τα μαραφέτια (τα gps) ούτε να χαθείς μπορείς". Έχει απόλυτο δίκιο αφού άλλο να ψάχνεις που θα πατήσεις κι άλλο να οδηγεί τα βήματα σου κάποιος άλλος.
Ο Χρήστος αφού όργωσε τα μονοπάτια και τις κορφές με τον θείο, με τις παρέες του η με συλλόγους, τελείωσε και το πολυτεχνείο, πολιτικός μηχανικός πια και ο ίδιος και ξεκίνησε να φτιάχνει δικές του βουνοσυντροφιές.
Πήρε τον Παντελή, την Μαρία και την Έλσα από τους συλλόγους και ξεκίνησε να επιλέγει διαδρομές και να οργανώνει εξορμήσεις.
Κοντά τους κόλλησε στην παρέα και κυρίως το ορειβατικό μικρόβιο, ο συνάδελφος του πολιτικός μηχανικός Σωτήρης. Ο Σωτήρης έφερε τους συμμαθητές του από το φροντιστήριο των Ρώσικων, Κώστα και Χριστίνα. Η Χριστίνα έφερε την συνάδελφο της πολιτικό μηχανικό Φωτεινή. Ο Χρήστος έφερε εμένα που χορεύαμε μαζί στο Δήμο Θεσσαλονίκης, έφερε τον Κώστα που ήταν φίλοι, αυτός έφερε τον Θέμο που ήταν μαζί φαντάροι και τον Βαγγέλη τον αδερφό του. Κοντά σε όλους εμάς κόλλησε και ένας από τους γκουρού της πόλης μας και των ορειβατικών συλλογών της ο Νίκος. Ο Νίκος έχει ακολουθήσει κάθε μονοπάτι του του Ελλαδικού χώρου πολλά από τα οποία τα έχει ξαναανακαλυψει και σημαδέψει μετά από την αχρησία και την λήθη στην οποία είχαν περιέλθει.
Όλοι μαζί ή εναλλάξ κατά ομάδες των 3 ή 4 ατόμων, συνεχίζουμε να περπατάμε στα βουνά. Να εξερευνούμε, να σχεδιάζουμε διαδρομές και να επισκεπτομαστε ορεινά και απομονωμένα χωριά. Να γνωρίζουμε τους εναπομειναντες ακρίτες, να προσπαθούμε να καταλάβουμε την οικονομία του κάθε τόπου αλλά πάνω από όλα να γνωρίζουμε την ιστορία του κάθε βουνού και κάθε χωριού. Γιατί η περιήγηση στα βουνά, είναι πρωτίστως μια βουτιά στα βαθιά νερά της πατριδογνωσίας.
Γι αυτό λοιπόν όσοι πιστοί προσέλθετε στα μονοπάτια. Οι υπόλοιποι συντονιστειτε στο blog μας
Κουκ
